Büyüdükçe biz değişirken..

Küçüktük..ama vücudumuzdan çok bakış açımız küçüktü onu bilmezdik. Kocaman hayallerimiz, kendimize göre değişmez doğrularımız vardı. Dışarıdan nasıl göründüğümüzün farkına varmazdık. Kurallar saçmaydı, zorunluluklar gereksiz, mutluluklar anlık, üzülmek çok kolaydı. Hayat ne kadar basitti bize. Aslında tüm sorunlarımızın bir çözümü varken biz dünyanın en şanssız insanı sayardık kendimizi.

Sonra kurallara uymanın bazen işe yaradığını hatta kendi kurallarımızı oluşturduğumuzu gördük. Mutlu olmak zorlaştı, sorunlar çoğaldı, çözümleri azaldı. Hastalıkla, ölümle tanıştı bazılarımız. “Hayat zor!”un gerçekten ne anlama geldiğini yavaş yavaş kavramaya başlamıştık. Stres sardı dört bir yanımızı. İş hayatı, trafik, çevre baskısı, maddi zorluklar, hastalıklar, ülke sorunları diye sürer giderdi stres kaynaklarımızın listesi.

Bir şekilde tutunmak gerekiyordu yaşamaya. Yeni trendler ortaya çıkıyordu her alanda. Spor yapın, pozitif düşünün, sağlıklı yaşayın, empati kurun, duyarlı olun vs. vs. Aslında hepsi, tüm bu trendler anlık mutluluğu öğütlüyordu. Zorunluluklar ve kuralları yumuşatmaya onları katlanılabilir kılmaya çalışıyordu. Bir nevi o çocukluktan gençliğe adım attığınız o dönemdeki gibi yaşayın diyordu.

Yaşımız ilerledikçe önce katılaşmayı sonra rahatlamayı öğretiyordu hayat bize.

O yüzden sanırım hoşgörümün artması anlayışsız insanlara. Kolayca ağlayıp, kolayca gülmem o yüzden.  Sezen Aksu konserine henüz gitmeden, “Eskidendi” şarkısını mırıldanıyorum; belki tüm anlatmak istediklerim o şarkıda. İçimde nedensiz bir özlem, şükrediyorum hayatımdaki tüm hoşnutluklara…

ESKİDENDİ

hani erken inerdi karanlık

hani yağmur yağardı inceden

hani okuldan, işten dönerken

ışıklar yanardı evlerde

hani ay herkese gülümserken

mevsimler kimseyi dinlemezken

hani çocuklar gibi zaman nedir  bilmezken

hani herkes arkadaş

hani oyunlar sürerken

hani çerçeveler boş

hani körkütük sarhoş gençliğimizden

hani şarkılar bizi henüz bu kadar incitmezken

eskidendi, eskidendi

çok eskiden

şimdi ay usul, yıldızlar eski

hatıralar gökyüzü gibi

gitmiyor üzerimizden

geçen geçti

geçen geçti

hadi geceyi söndür kalbim

şimdi uykusuzluk vakti

gençlik de geceler gibi

eskidendi

hani herkes arkadaş

hani oyunlar sürerken

hani çerçeveler boş

hani körkütük sarhoş gençliğimizden

hani şarkılar bizi henüz bu kadar incitmezken

eskidendi, eskidendi

çok eskiden

hani çerçeveler boş

hani şarkılar bizi henüz bu kadar incitmezken

eskidendi, eskidendi

çok eskidendi

hani herkes arkadaş

hani oyunlar sürerken

kimse bize ihanet etmemiş

bizi kimseyi aldatmamışken

hani biz kimseye küsmemiş

hani hiç kimse ölmemiş

eskidendi

çok eskidendi

hani herkes arkadaş

hani oyunlar sürerken

hani çerçeveler boş

hani körkütük sarhoş gençliğimizden

hani şarkılar bizi henüz bu kadar incitmezken

eskidendi, eskidendi

ah eskiden

Yorum : Sezen Aksu

Şiir : Murathan Mungan

Müzik : Atilla Özdemiroğlu

Sitem..

Nasil yasanir ask aci cekmeden, umut etmeden, umudu kirilmadan. Nasil yasanir beklentisiz, kosulsuz sartsiz..nasil yasanir ask ilk gunku gibi, ilk bakis ilk seni seviyorum deyis kadar heyecanli..nasil yaratilir gozlerdeki o eski parilti..cekip gidesim gelir anlayissizliklara carpinca kalbim. Yine tuz buz olunca cekip gidesim gelir. Dayanamam tukenmelere tuketmelere..anlatamam derdimi, sozcuklere dokunce kifayetsiz kalir..artik gelmesen de olur, ben cagirmadan gelmene kapilmistim..ozlemesen de olur, bensiz uyandigin bir sabah ozledigini soylemen sarmisti icimi. Tutmasan da olur ellerimi, sahipsiz kedi gibi kapida kalmis hissederim yine yanimda umarsizca yururken sen..baska ciftlere bakar eskiyi ozlerim, ellerinin sicakliginda kaybolusunu ellerimin. Gel demesen de olur gidemesem de artik tam yaninda degilken. 

Yine dudaklarimda o asina tuzlu tat yanaklarimdan dokulen. Yeniden ogrenilir mi sensiz yasamak. Sensiz yasamaya adim atma cesareti gosterilir mi?

Not: Not defterimde buldugum bir ic dokus yazisi. 9 Agustos'ta yazilmis. O harfler disa ciktikca bir terapi etkisi gosterir bende:)